"...Η ιταλική κυβέρνησις κατέληξε εις την απόφασιν να ζητήσει από την Ελληνικήν κυβέρνησιν -ως εγγύησιν δια την ουδετερότητα της Ελλάδος και ως εγγύησιν δια την ασφάλειαν της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, δια την διάρκειαν της σημερινής προς την Αγγλίαν ρήξεως, ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους. Η ιταλική κυβέρνησις ζητεί από την ελληνικήν κυβέρνησιν όπως μη εναντιωθεί εις την κατάληψιν ταύτην και όπως μη παρεμποδίσει την ελευθέραν διέλευσιν των στρατευμάτων των προοριζομένων να την πραγματοποιήσουν. Τα στρατεύματα ταύτα δεν παρουσιάζονται ως εχθροί του ελληνικού λαού και η ιταλική κυβέρνησις δεν προτίθεται ποσώς, δια της προσωρινής κατοχής στρατηγικών τίνων σημείων επιβαλλομένης υπό της ανάγκης των περιστάσεων και εχούσης καθαρώς αμυντικόν χαρακτήρα, να θίξει οπωσδήποτε την κυριαρχίαν και την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος. Η ιταλική κυβέρνηση ζητεί από την ελληνικήν κυβέρνησιν όπως δώσει αυθωρεί εις τας στρατιωτικάς αρχάς τας αναγκαίας διαταγάς, ίνα η κατοχή αύτη δυνηθεί να πραγματοποιηθεί κατά ειρηνικόν τρόπον. Εάν τα ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασιν, η αντίστασις αυτή θα καμφθεί δια των όπλων και η ελληνική κυβέρνησις θα φέρει τας ευθύνας αι οποίαι ήθελον προκύψει εκ τούτου". (Το ιταλικό τελεσίγραφο του Γκράτσι προς τον Ιωάννη Μεταξά, ώρα 02.30' πρωινή της 28ης Οκτωβρίου 1940).

Η αμηχανία που ένιωσε ο Γκράτσι δίνοντας στον έλληνα πρωθυπουργό το τελεσίγραφο, όταν τα βλέμματά τους συναντήθηκαν, ήταν μεγάλη. Όχι μόνο είχαν άριστες προσωπικές σχέσεις οι δυο πολιτικοί άνδρες, όπως εξάλλου ήταν και οι σχέσεις των δυο κρατών που εκπροσωπούσαν, αλλά το βράδυ της 26ης, για να γιορτάσουν τη φιλία μεταξύ των δυο λαών ο πρέσβης μας είχε φιλοξενήσει στην ιταλική πρεσβεία της Αθήνας και κάποιες πολύ σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού πολιτικού κόσμου. "Ένιωθα να κοκκινίζω - έγραφε ο Γκράτσι - στη σκέψη ότι, ενώ παραθέταμε γιορτή στους Έλληνες, είχε ήδη αποφασισθεί στην Ιταλία το σχέδιο για την καταστροφή της". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πριν από πέντε χρόνια ο εκδότης Δημήτρης Παπαδήμας βρέθηκε στην Πεσκάρα, μικρή πόλη κοντά στη Ρώμη, για τον γάμο του ανιψιού του με μια Ιταλίδα. Ήταν εκεί, σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο της περιοχής, που ανακάλυψε το βιβλιαράκι Η επίθεση εναντίον της Ελλάδας του οίκου Ιtalia Εditrice με έδρα το Καμπομπάσο. Χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια ώσπου να βρεθεί ο ιταλός εκδότης και η έδρα του, αφού το μέρος είχε αλλάξει στο μεταξύ όνομα και λεγόταν Φότζια, και επιπλέον δεν ήταν εύκολο να εντοπιστούν όλοι οι κάτοχοι δικαιωμάτων του φωτογραφικού υλικού του τόμου. Το βιβλίο τελικά κέρδισε μια δεύτερη ζωή στη χώρα των νικητών ή ηττημένων, ανάλογα από την οπτική γωνία. "Οι συγγραφείς αποφεύγουν να παραδεχτούν φανερά ότι οι Ιταλοί ηττήθηκαν" παρατηρεί στον ελληνικό πρόλογο ο φιλόλογος- συγγραφέας Χαράλαμπος Μπάλτας. Ωστόσο δεν γράφουν ούτε ότι νίκησαν. "Κανένας από τους λόγους που αναλύονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου δεν θα μπορέσει ποτέ να δικαιολογήσει την ανούσια αιματοχυσία στα Αλβανικά βουνά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ιταλούς στρατιώτες" σημειώνουν εξαρχής. (Μαίρη Παπαγιαννίδου, Το Βήμα, 28/6/2008)